دیروز که از دنــده ی چپ پا شده بودم
با خُـلق پـریشـان خود ِ بلوا شـده بودم
 
هــی رفتـم و هـی آمــدم و غُر زدم آخر
دیــدم که اســـیر غم فردا شــــده بودم
 
از زیــر گـــذرگـاه قـدیــمی که گـذشـتم
سـرگرم تــمـاشـای مصــلا شده بودم
 
دلتـنگ تــر ازقبـل هـوایی به سرم زد
از خــاطـره هـایـی که مجزا شده بودم
 
یـــاد پــدر افتــادم و دســتان کریمش
طـفلی شــدم و غــرق تمـنا شده بودم
 
پایــیـزغریــبی که پدر پیش خدا رفت
آن روز ِ پرازدرد که تنــها شــده بودم
 
رفتـم به مـزارش که زیـارت کنم و شب
دیدم که غمی نیست ...مصفا شده بودم